Γεννήθηκα Ελεύθερος…

Ποτέ δεν λογαριάσατε πως γεννήθηκα ελεύθερος…κι αυτό θα το πληρώσετε ακριβά!

Με καταδικάσατε από τη γέννα μου, να σπαταλώ τα χρόνια μου σ’ εκείνα που εσείς ορίζατε ως σημαντικά…

Νομίσατε πως εκπαιδεύσατε έναν ακόμα “ισοβίτη” που θα σας υπηρετεί αγόγγυστα….

Ένα ακόμα σκουριασμένο και απαίδευτο νου που θα υπακούει πρόθυμα τις εντολές σας..

Φοβισμένος και μικρός μπροστά στην απεραντοσύνη του τίποτα που πρεσβεύατε, έμαθα από μικρός να κρύβω στην ντουλάπα μου, λέξεις κι έννοιες… .”πατρίδα”, ”έθνος”,” τιμή”…… ήξερα πως σας φόβιζαν….. δεν ήθελα να σας τρομάξω ακόμα….

Μου σφίγγατε από φόβο να μη σκεφτώ, τη αλυσίδα, μα εγώ, θαρρώ πως σε κάθε σφίξιμο ένοιωθα ακόμα πιο ελεύθερος….

Δε σας φοβήθηκα ποτέ…… γιατί ποτέ δε σας λογάριασα για κίνδυνο…….

Με φοβόσασταν πάντα…… γιατί εγώ μπορούσα να κλαίω όταν άνοιγα την ντουλάπα μου…………. Απορούσατε….. μα συνεχίζατε ….ερχόσασταν σαν καταιγίδα

Τώρα πια τρέμετε…. .πάντα σας πάλευα μοναχός… .μα τώρα έμαθα πως σαν ενωθεί η μοναξιά, φωτιά βάζει στην ασχήμια……….

Με καταδικάσατε από τη γέννα…. μα ποτέ δε λογαριάσατε πως γεννήθηκα ελεύθερος…… και αυτο θα το πληρώσετε τώρα!

….τούτος ο τόπος, γνώρισε πολλούς σαν κι εσάς….Ρεμάλια, που τα βύζαξε γάλα και του επέστρεψαν χολή…… προδότες της αγκαλιάς της μάνας…. .μα τους ξέρασε όλους σα βδελύγματα στην άκρη της ιστορίας, σημαδεμένους, ντροπιασμένους και εσαεί ατιμασμένους…..

Την ποδοπατήσατε τη μάνα μας….. Ακούγατε “Ελλάδα” και βράζατε…… Δεν τολμάτε όμως ακόμα και την ώρα που τη στήνετε στο απόσπασμα να την κοιτάξετε στα μάτια, φοβάστε, τρέμετε, μήπως η ιερότητά της σας σημαδέψει τη μαύρη ψυχή σας………

Χτυπάτε τους γιούς, τις κόρες της κι εκείνη σας κοιτά περήφανα ακόμα και εξοργίζεστε πιο πολύ…….

Βλέπετε, έχετε γεννηθεί από σκουλήκια και μάθατε να σέρνεστε…… Νοιώθετε δυνατοί σα γεμίζετε το περιβάλλον σας με μιζέρια και πόνο…..

Νομίζετε πως είστε οι μοντέρνοι Θεοί, ενός τόπου γονατισμένου, μα γελιέστε….

Δε φροντίσατε να μάθετε, γι’ αυτόν τον τόπον, γι’ αυτόν το Λαόν, γι αυτή τη μάνα…………

Και τώρα, μετά από όσα δοκιμάσατε, αρχίζετε και γονατίζετε μπροστά στο μεγαλείο…. .δεν μπορείτε να κάμψετε το Φως, πότε άλλοτε σκουλήκια έκρυψαν τον ήλιο; ΠΟΤΕ!

Μα τώρα είναι η ώρα να πληρώσετε την ασέβειά σας….. να πονέσετε εσείς, να ματώσετε……

ΞΕΣΚΙΣΑΤΕ ΤΗ ΣΑΡΚΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΑΣ….

ΤΩΡΑ ΘΑ ΔΕΧΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΙΜΩΡΙΑ ΣΑΣ……ΟΜΟΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΙΜΩΡΙΑ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΕΣΑΣ……ΜΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ…..

ΣΕ ΤΟΥΤΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΠΛΗΡΩΝΟΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΜΕ …………

ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ,ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΟΣ,ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΤΙΚΟΣ….ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΑΡΜΟΖΕΙ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ Μ’ ΕΝΑ ΣΚΟΥΛΗΚΙ….. Λακεδαίμονας
Πηγή