Κοίτα να δεις..

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να ερευνήσουμε το πολιτικό ποιον και τις πολιτικές πεποιθήσεις των νεοελλήνων. Θεωρώ πως είναι ένα πεδίον με μεγάλη σημασία, διότι θα μας οδηγήσει στο ζοφερό σήμερα. Η διαμόρφωση αυτής της στρωμάτωσης θα μας δείξει την αρχή, εξέλιξη και επικράτηση των σημερινών πολιτικών κομμάτων. Θα τολμήσω να εκφέρω την γνώμη μου και αναμένω τις τοποθετήσεις σας.

Ξεκινώ από αυτούς που έζησαν την χούντα της επταετίας και έζησαν πρωτόγνωρες πολιτικές καταστάσεις. Ο στρατιωτικός νόμος που επιβλήθηκε τότε, άφησε βαθιά σημάδια στην ελληνική κοινωνία, τα οποία συζητούνται ακόμη και σήμερα, με διιστάμενες απόψεις υπέρ και κατά.

Είναι αυτοί που από την μεταπολίτευση και μετά, για λόγους που δεν μπορούν να αιτιολογήσουν, δηλώνουν πως αναφάνηκε μια χρυσή εποχή για την πατρίδα μας. Σιγουρά ένας αέρας ελευθερίας έπνεε για κάποιους κομματικούς μηχανισμούς, αλλά και αισθητή ήταν μια οικονομική άνοιξη, η οποία αρχή είχε την πολιτική του * δω στα όλα*. Και αυτή η τακτική με το οικονομικό πρόσημο του + ( συν) ξεκινά και την αθόρυβη πορεία στα ανοίγματα του χρέους.

Κατόπιν ζήσαμε στιγμές κλέους και υπερηφάνειας με τους Ολυμπιακούς, που έπνιξαν τα Ίμια. Εποχές που το χρήμα έρεε προς πάσαν κατεύθυνση και ο λαός εν μέσω μεγάλων στιγμών, χόρευε στους ρυθμούς των πολιτικών ταγών, που έτριβαν ευχαριστημένοι τα χέρια τους. Διότι αγαπητοί μου, ήταν τέτοια η πολιτική ελαφρότητα των πολιτών που προξενεί απορία.

Και να ο μνημονιακός καιρός που διέταξε την μακαριότητα μας. Ξυπνήσαμε (αν ξυπνήσαμε) βουτηγμένοι στο χρέος και στο φάσμα της οικονομικής ανυπαρξίας Μας έπεισαν ότι είμαστε μέσα σε κινούμενη άμμο και προς σωτηρία μας, έπρεπε να ακολουθήσουμε συγκεκριμένες κινήσεις. Τα οικονομικά δεσμά που επιβλήθηκαν, τα αντιληφθήκαμε με καθαρά προσωπικά κριτήρια και συνέπειες, χωρίς να τα αναγάγουμε σε εθνικό επίπεδο.

Αυτή η εποχή δίνει χώρο στα πολιτικά κόμματα για πολιτική εκμετάλλευση και ακραίες, φανταστικές ρητορικές προς αποκόμιση κερδών και εδρών στο κοινοβούλιο. Κατάσταση που σήμερα οι πολιτικοί συνεχίζουν να διαχειρίζονται εναλλασσόμενοι στην εξουσία.

Αυτές οι περίοδοι στον πολιτικό μας βίο, διαμορφώσαν και τις πολιτικές πεποιθήσεις. Εκτός των κομμάτων εξουσίας και των της μόνιμου αντιπολιτεύσεως, εμφανίστηκαν και υπέκλεψαν την ψήφο των πολιτών, αναρίθμητα κόμματα, κομματάκια, συνασπισμοί και άλλοι διάττοντες αστέρες. Και όλοι αυτοί, άσχετα αν ήταν μέσα ή έξω από την βουλή, να είστε σίγουροι πως συμμετείχαν της διακυβέρνησης μέσω σκοτεινών, υπόγειων διαδρομών και συνεχούς διαπλοκής.

Η ερώτηση είναι αν ο ελληνικός λαός είναι πολιτικά ομοιογενής. Προσέξτε μην παίρνετε ελαφρά τον όρο ομοιογενής, διότι μέσα του κρύβεται μια μεγάλη, συνταρακτική αλήθεια.
Εδώ έχουμε δύο αναγνώσεις. Και βέβαια όχι, θα απάντηση τις. Επί τη βάσει του πολιτικού, κομματικού χαρακτήρα και κυκεώνα, και της πολιτικής πολυδιάσπασης που πέτυχαν τα κόμματα, σίγουρα δεν διαφαίνεται πολιτική ομοιογένεια.

Από την άλλη όμως εξετάζοντας προσεκτικά την πολιτική αφέλεια και αδιαφορία για τα κοινά των πολιτών, θα μπορούσε να υποστηριχθεί με σοβαρότητα ότι το σύνολο των ψηφοφόρων που νομίζουν ότι επηρεάζουν καταστάσεις, ζουν σε έναν φανταστικό κόσμο, σε νιρβάνα. Να, λοιπόν, μια πολιτική ομοιογένεια.

Όπως και να ‘χει, αυτήν την διαμάχη ή αντιπαλότητα, έρχεται να σπάσει και να αναδείξει νέες, σοβαρές και άκρως επιτεύξιμες προοπτικές, μια νέα πολιτική κίνηση, πέραν των γνωστών κομματικών στάνταρ. Ο κατακερματισμός της κοινωνίας και των συνειδήσεων εξοστρακίζονται και η αυγή φωτεινού μέλλοντος, διαφαίνεται επιβλητικά.

Η Ελλήνων Συνέλευσις, με όχημα την εθνική μας ένωσή και παλλαϊκή συμμετοχή στα δρώμενα και τα επείγοντα θέματα της πατρίδας μας, θέτει τον κάθε υπεύθυνο πολίτη προ αποφάσεων για την συνέχεια τόσον ενός ευοίωνου βίου, όσον και για την αποκατάσταση της Εθνική μας ύπαρξης. Χωρίς κομματικές ταυτότητες και εξαρτήσεις. Τα ξενόφερτα κόμματα διαγράφονται από το πολιτικό γίγνεσθαι. Οι πολίτες αναλαμβάνουν δράση και πετυχαίνουν την πολιτική ομοιογένεια. Αυτήν του Εθνικού Ιδεώδους.

Πολίτης, πολιτική, πολιτισμός.

Η Ελλήνων Συνέλευσις σημαδεύει το μέλλον με αξίες αρχές και νόμους.

Χρήστος Κράγιας